اعتراض به رای غیابی
نحوه اعتراض به رای غیابی توسط متخلف یا نماینده قانونی و وکیل وی به دادگاه صادرکننده رأی ارسال می شود. این موضوع در زمان صدور حکم یا عدم حضور محکوم علیه در زمان صدور اخطاریه برای دادگاه صادرکننده حکم صادر می شود. طبق قانون در زمان صدور رأی حضور فیزیکی هر دو نماینده قانونی و وکلای طرف ضروری است و یا اینکه رأی باید از نظر قانونی به آنها ابلاغ شود. در غیر این صورت دادگاه رای صادره را اعلام می کند و در این صورت شخصی که رای یا قرار برای او صادر شده می تواند به دادگاه نسبت به رای لایحه اعتراضی تسلیم کند. البته برای ارائه اعتراض شرایطی وجود دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
واخواهی
طبق ماده 303 قانون آیین دادرسی مدنی؛ حكم دادگاه حضوری می باشد ،مگر اينكه خوانده يا وكلا، نمايندگان و معاونان او در جلسه دادگاه حاضر نشوند و لايحه دفاعيه كتبي صادر و ابلاغ نكرده باشند. بنابراین، اگر حکم غیابی صادر شود، خوانده می‌تواند غیابی به آن استدلال یا اعتراض کند. با توجه به ماده فوق شرایطی برای تجدیدنظرخواهی لازم است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. به طور کلی وقتی حکمی علیه شخصی صادر می شود، طبق قانون برای جلوگیری از تضییع حقوق احتمالی از حکم، فرصت اعتراض به فرد داده می شود. افراد می توانند با ارائه درخواست تجدید نظر درخواست اعاده دادرسی کنند. واضح است که فرد فرصت های ذکر شده را از دست داده است، اما قانونگذار برای رعایت حقوق همه مردم راه پیش رو گذاشته است. فرجام خواهی نوعی اعتراض به حکم غایب است که شرایط اولیه آن را با هم ارزیابی می کنیم
امکان فرصت اعتراض به رای غیابی
بر اساس قانون آیین دادرسی مدنی، معترضان به رأی باید لایحه ای تنظیم و اعتراض خود را به صورت اعتراض رأی غیابی ارائه کنند. همانطور که مشخص است قانونگذار برای اعتراض به هر نوع حکم اعم از غیابی و حضوری زمان مشخصی را مشخص کرده است که در این مدت خواهان باید اعتراض خود را ثبت کند. افراد مقیم ایران حداکثر ظرف مدت بیست روز پس از ابلاغ رأی و افراد مقیم خارج از کشور تا دو ماه پس از ابلاغ رأی حق اعتراض دارند. اگر فردی در این مدت نتواند پرونده خود را به دادگاه ارائه دهد، به دلایل مشروع و قانونی می تواند وقت بیشتری از دادگاه بگیرد. البته دلایل افراد باید مطابق قانون و مورد قبول دادگاه باشد