شرایط اجاره دادن مال اجاره ای
در بسیاری از حالات، مستأجر می‌تواند ملکی که اجاره گرفته است را به دیگران زیراجاره دهد، اما این امر بستگی به شرایط خاص قرارداد و قوانین محلی دارد. در بعضی از موارد، مالک اصلی ممکن است این امکان را محدود کرده و مستأجر نمی‌تواند ملک را زیراجاره دهد یا نیاز به موافقت کتبی مالک داشته باشد.
اگر قرارداد اجاره خاصی این مسئله را پوشش دهد، آنگاه شما باید به شرایط این قرارداد مراجعه کنید. قراردادهای اجاره معمولاً شرایط خاص خود را دارند و ممکن است در مورد زیراجاره دادن ملک، تصرف مالک اصلی و سایر مسائل اطلاعاتی فراهم کنند.
اگر شما به عنوان مالک اصلی ملک می‌خواهید مسائلی مانند زیراجاره دادن ملک را محدود کنید، باید این موارد را به صورت صریح در قرارداد اجاره ذکر کنید. همچنین، اگر به موافقت کتبی شما نیاز است، این مسئله نیز باید در قرارداد مشخص شود.
شرایط اجاره دادن مال اجاره ای در قوانین موجر و مستاجر سال 56
طبق قانون اجاره سال 1356 (قانون اجاره مسکن اصلاحیه سال 1356)، که در ایران به مدتی اجتماعی و حقوقی حاکم بوده است، مقررات خاصی درباره اجاره دادن یا زیراجاره دادن ملک تعیین شده بوده است.
ماده 10 این قانون به وضوح اعلام می‌کند که مستاجر نمی‌تواند ملک مورد اجاره خود را به دیگران زیراجاره دهد مگر اینکه موجر این اجازه را به صورت کتبی به مستاجر بدهد. به عبارت دیگر، طبق این ماده، اجاره مال اجاره‌ای ممکن نیست و مستاجر نمی‌تواند بدون اجازه کتبی از موجر، ملک را به دیگران زیراجاره دهد.
در واقع، این مقررات محدودیت‌هایی بر روی حقوق مستأجر در امور زیراجاره‌دادن ملک اعمال می‌کند و نیاز به موافقت کتبی موجر را برای زیراجاره دادن ملک تأکید می‌کند.
به عنوان مثال، اگر شما در سال 1360 (معادل 1981 میلادی) یک خانه اجاره داده‌اید، مستاجر شما باید اجازه کتبی شما را داشته باشد تا بتواند ملک را به دیگران زیراجاره دهد، در غیر این صورت این عمل به تبعات حقوقی ممکن است منجر شود.
شرایط اجاره دادن مال اجاره ای در قوانین موجر و مستاجر سال 62
مطابق مفاد ماده 5 از قانون اجاره مسکن سال 1362 (قانون اجاره مسکن اصلاحیه سال 1362)، که در ایران حاکم بوده است، به وضوح آمده است که در صورتی که موجر و مستاجر در دفاتر اسناد رسمی به تنظیم قرارداد اجاره پرداخته باشند، باید در قرارداد مشخص شود آیا مستاجر می‌تواند ملک مورد اجاره را به دیگران اجاره دهد یا خیر.
متن ماده 5 می‌تواند به صورت زیر باشد (توجه: متن دقیق ممکن است تغییر کرده باشد و باید به متن قانون معتبر در زمان مرجع‌سازی اطلاعات بپردازید):
ماده 5: هنگام تنظیم قرارداد اجاره در دفاتر اسناد رسمی، اگر مستاجر تمایل به اجاره دادن ملک مورد اجاره به دیگری را داشته باشد، این موضوع در قرارداد باید مشخص شود. در صورتی که موجر و مستاجر در این زمینه موافقت داشته و آن را در قرارداد ثبت کرده باشند، اجاره دادن ملک مورد اجاره ممکن خواهد بود.
به این ترتیب، قانون جدید تا حدی اجازه داده است که اگر مستاجر و موجر در قرارداد اجاره به توافق برسند و مطالبی در مورد اجاره دادن ملک به دیگران در قرارداد درج شود، این عمل ممکن خواهد بود. این امر با مقررات قبلی قانون (سال 1356) که نیازمند اجازه کتبی موجر برای زیراجاره دادن بود، تفاوت دارد و به مستأجران و موجران امکان بیشتری برای تعیین شرایط قرارداد اجاره ایجاد کرده است.
شرایط اجاره دادن مال اجاره ای در قوانین موجر و مستاجر سال 76
مطابق با مفاد ماده 474 از قانون مدنی ایران (قانون مدنی اصلاحیه سال 1376)، که از شهریور ماه سال 1376 به تصویب رسید، حالا مستاجر به طور کلی حق دارد ملک اجاره‌ای را به دیگران زیراجاره دهد. این حق به مستاجر بدون نیاز به درج مفاد خاص در قرارداد اجاره اعطا شده است. متن ممکن است به شکل زیر باشد
ماده 474: مستاجر می‌تواند ملک مورد اجاره خود را به دیگران اجاره دهد، مگر اینکه در قرارداد اجاره به طور صریح تصریح شده باشد که مستاجر این حق را ندارد.
این تغییر به مستاجران اجازه می‌دهد که بدون نیاز به درخواست موافقت موجر، ملک را به دیگران زیراجاره دهند. با این حال، در صورتی که در قرارداد اجاره خاصی مفادی در مورد ممنوعیت یا محدودیت زیراجاره‌دادن درج شده باشد، مستاجر باید این مفاد را رعایت کند.
مفاد این ماده نشان از تغییراتی در قوانین اجاره‌ای ایران دارد و حقوق مستاجران را در زمینه زیراجاره دادن ملک به دیگران تقویت کرده است.